‘Dat is echt helemaal niks voor mij, die speelse opdrachten in zo’n overleg. Kunnen we gewoon doelgericht met elkaar afspraken maken en niet allerlei ludieke dingen eromheen hoeven doen? Dat leidt af, kost onnodig veel tijd.’
Hoorde ik in de wandelgangen. En, toen hij me voorbij zag lopen, ‘Maar ja, sommige mensen vinden dat soort dingen wel leuk. Toch, Marielle?’
Mijn brein produceerde een, onder een glimlach verstopte, maar zeer ongemakkelijk voelende, ‘Ja, ík ga daar inderdaad van aan. Geef me een creatieve oefening, doe er nog wat confetti en een regenboog bij en ik ben van de partij.’
We lachten nog even samen om deze heerlijk luchtige reactie en gingen ieder ons weegs. Later in de auto op weg naar huis was er ruimte om te voelen dat mijn eigen wegmoffel-actie me raakte.
Ik geloof namelijk enorm in de kracht van spel. En dan bedoel ik niet zozeer functioneel ingezette gamification of creatieve werkvormen om tot een doel te komen. Al zijn die ook heel fijn om mee te werken.
Maar juist spelen zonder ogenschijnlijk doel. Dit geeft de gelegenheid om naast je denken ook je zintuigen in te zetten waardoor aangeboren lichaamswijsheid en intuitie geactiveerd worden. Dit stimuleert expressie, creativiteit en leidt mogelijk tot out of the box denken. Daarnaast geeft het plezier, maakt het losser en brengt het verbinding.
En ja, daar word ik heel erg blij van. Mijn sensitieve stuiterballen-brein denkt al als vanzelf al alle kanten op. Sterker nog, ik raak verveeld en haak af als iets te lang in een vast stramien gaat. Maar ik word er ook blij van omdat het een actievere, uitnodigendere en veerkrachtigere energie aanzet die je vervolgens heel doelgericht inzet kan zetten.
Dus zelfs ‘als je er niet van bent’ nodig ik je uit om je er eens aan over te geven. Net zoals de meest briljante ideeën opkomen tijdens een warme douche, een korte wandeling of in de sauna, zo kan spel net die benodigde break geven… zonder dat je ‘uit de kleren’ of ‘uit de ruimte’ moet.